مطالب آموزش شنا و واترپلو

آموزش شنا و واترپلو

تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است ولی به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.

در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض. این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آن‌ها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.

ورزش شنا یكی از محبوب ترین ورزشها در بین اقشار مختلف مردم است. فردی كه شنا می كند، نه تنها از این طریق احساس راحتی و نشاط می كند بلكه در اثر شنا كردن قابلیتهای جسمانی خود را از قبیل استقامت دستگاه گردش خون و تنفس، قدرت، سرعت و انعطاف پذیری مفاصل شانه و مچ پا افزایش می دهد. ورزش شنا ورزشی است كه از سن نوزادی تا سن كهنسالی میتوان آنرا انجام داد و به طور كلی ورزشی است كه هیجان و اضطراب را كاهش داده، عضلات را قوی و محكم كرده و بدن را نرم و انعطاف پذیر می سازد و باعث می شود كه فرد انرژیی بیشتری برای انجام كارهای روزانه خود كسب كند.

تغییرات فیزیولوژیكی كه در اثر تمرینات استقامتی شنا در بدن بوجود می آید.

تمرینات استقامتی به معنی شنای مداوم در مسافتهای طولانی مثل شنای 400 متر، 600 متر،800 متر،1400 متر و یا حتی مسافتهای بیشتر می باشد. یكی از امتیازهای این نوع تمرین این است كه احتیاج بدن را به دستگاه انتقال اكسیژن افزایش می دهد و در نتیجه سبب تغییرات زیر در بدن می شود.

افزایش بازده قلب، كاهش ضربان قلب، افزایش كیفیت خون از نظر حمل مقدار بیشتری اكسیژن ذخیره شده مقدار بیشتری گلیكوژن در جگر و ماهیچه ها و افزایش تعداد میتوكندریها در تارهای ماهیچه ای.

نکاتی درباره انواع شنا

آب متحد طبیعی ما در ورزش است. آب وزن بدن را سبک می‌کند،‌ جریان خون را تحریک می کند، از ما در مقابل آسیب‌ها محافظت‌ می‌کند، و روحیه ما را بالا می‌برد. آب به طور همزمان آنقدر مقاومت در برابر ما ایجاد می‌کند که به ما امکان می‌دهد عضلات‌مان را به کار اندازیم. بنابراین تعجبی ندارد که شنا کردن یکی از پرطرفدارترین راه‌ها برای حفظ - یا بازیابی- آمادگی جسمی و روانی است.

آب چطور بر ما اثر می‌گذارد؟

داستان غوطه‌ور شدن ارشمیدس در وان حمام بیانگر آن است که چرا ما از همان لحظه‌ای پا به درون استخر می‌گذاریم‌، منافع ورزش در آب را دریافت می‌کنیم. همان‌طور که مشاهده ریاضی‌دان باستانی یونانی نشان داد، نیروی بالابرنده‌ای بدن غوطه‌ور‌شده در آب وارد می‌آید، معادل وزن آب است که هنگام غوطه‌وری جابه‌جا می‌شود. این نیرو که به نام "نیروی شناوری" خوانده می‌شود، باعث می‌شود ما درون آب احساس سبکی کنیم. افرادی که بدن‌شان تراکم کمتری نسبت به آب دارد- یعنی افراد چاق که نسبت بالاتر چربی در مقابل عضله و استخوان دارند- با کمترین تلاشی روی آب شناور می‌مانند

چهار نوع شنا برای چهار نوع افراد

شناگران برای به جلو حرکت کردن باید بر مقاومت آب، و نیز اصطکاک آبی که بر روی آنها جریان دارد، غلبه کنند. آنها همچنین مجبورند با جریان‌های گردابی ناشی از حرکت سایر شناگران مواجه شوند. هر چهار نوع پایه شنا که در زیر ذکر شده‌اند، به وسیله فیزیولوژیست‌های ورزشی مورد بررسی و اصلاح قرار گرفته‌اند تا میزان مقاومت آب را به حداقل و میزان بالا ماندن شناگر را به حداکثر برسانند. ممکن است این تکنیک‌ها اندکی با آنچه شما در کودکی آموخته‌اید، اندکی متفاوت باشند، احتمال دارد شما یک از نوع شنا بیش از انواع دیگر لذت ببرید.

شنای کرال

- در حالیکه دست‌تان از میان آب می‌گذرانید، دست باید الگویی مانند یک S تغییر شکل‌یافته را دنبال کند.

- کشش دست‌تان باید در حالیکه از میان می‌گذرد، شتاب پیدا کند. با ضربه‌ای محکم پایان یابد.

- از آنجایی که ساق‌ پاهای شما در مقایسه با بازوها نیروی رانشی چندانی تولید نمی‌کند، حرکت شلاقی پاها - پاها به طور مستقیم در پشت بدن قرار دارند و نسبت به سطح بدن به بالا و پایین ضربه می‌زنند- که در زیر سطح آب انجام می‌شود، عمدتا برای بالا نگهداشتن لگن و حفظ تعادل به کار می‌رود. شلپ شلپ نکنید.

- لگن و تنه‌تان را طوری بچرخانید تا آب را بشکافید. مربیان شنا اغلب می‌گویند کلید یک کرال خوب حرکت لگن است.

- سرتان را بیش از حد از آب بیرون نیاورید. هنگامی که به جلو حرکت می‌کنید،‌ سرتان آب را به کناری می‌راند،‌بنابراین فضا برای تنفس کردن به وجود می‌آید.

شنای قورباغه

- این نوع شنا کم‌فشارترین شنا برای اغلب افراد است.

- شنای قورباغه ممکن است برای افرادی که دچار مشکلات زانو یا پشت هستند، مشکل باشد. آهسته کردن سرعت ضربه‌زدن و کاهش اسنپ ممکن است به این افراد کمک کند.

- حرکات دست و پاهای‌تان را کنترل کنید. بسیاری از افراد دست‌های‌شان را بیش از حد لازم از بدن دور کنید.

- به طور ایده‌آل بدن شما باید به مسیری مارپیچی به سمت بالا و پایین را بپیماید، به این نحو که سر و تنه شما بالا بیاید و نیمه پایینی بدن آن را دنبال کند.

شنای پهلو

- شنای پهلو مانند شنای قورباغه، شنایی کم‌فشار است. یک شکل شنای پهلو هم وجود دارد که در آن در فاصله حرکات قیچی، حرکات بالا و پایین بردن پا هم انجام می‌شود به این ترتیب انرژی کمتری مصرف می‌شود.

- سرتان را خیلی بالا نبرید. گونه‌های‌تان باید به طور صاف روی آب قرار داشته باشد.

- دستورالعمل "سیب را بچین و درون سبد بگذار" برای حرکت دادن دست و بازو در این نوع شنا هنوز به قوت خود باقی است.

کرال پشت

- شنای کرال پشت مقدماتی مانند شنای قورباغه است، اما صورت فرد به جای رو به پایین بودن، رو به بالا است،‌ همچنین این شنا را می‌توان شکل به پشت خوابیده کرال شکم خواند.

- در شنای کرال پشت تنفس آسان‌تر است، زیرا دهان و بینی شما از آب جداست، اما این مشکل را هم دارد که نمی‌توانید ببینید به کجا می‌روید.

- مانند کرال شکم، کلید این نوع شنا چرخاندن تنه و مفاصل لگن است.

- در انجام کرال پشت، هنگام حرکت‌دادن دست‌ها به عقب درون آب، بازوهای‌تان باید در محل آرنج خم شده باشد. بسیاری از افراد به اشتباه در حین حرکت بازوهای‌شان را راست نگاه می‌دارند.

بینی‌تان را به کار بیندازید: بوی تند کلرین نباید بینی شما را آزار دهد. شواهد فزاینده حاکی از آن است که قرارگیری در معرض کلرین در شناگران حرفه‌ای به بیماری تنفسی انجامیده است. گرچه مقداری کلرین باید در آب استخر موجود باشد تا میزان میکروب‌های درون آب را پایین نگهدارد، اما پیشرفت‌ها در دستگاه‌های تصفیه آب پایین آوردن قابل توجه میزان کلرین را امکان‌پذیر کرده است.

گوش دهید:سکوت استخر ممکن است عالی باشد، اما به معنای آن است که سیستم‌های پمپاژ و تصفیه آب استخر خاموش هستند. این دو سیستم به منزله قلب و کلیه‌های استخر هستند، و شما باید بتوانید صدای آنها در حال کار کردن را بشنوید.

آب را آزمایش کنید: درجه حرارت آب باید مناسب باشد. بهترین درجه حرارت برای آب استخر 27 درجه سانتی‌گراد است که هنگامی برای اولین بار با آن تماس پیدا می‌کنید، احساس سرما می‌کنید، اما پس از یک یا دو دور شنا کردن به آن عادت می‌کنید. استخرهایی که برای کودکان کم‌سن مورد استفاده قرار می‌گیرد اغلب در درجه حرارت بالاتری دارند که در ابتدا خوشایندتر است، اما هنگامی تمرین را شروع می‌کنید،‌ ممکن است اینگونه نباشد.

پهنای استخر را بررسی کنید: خطوط استخر باید پهن و مستقیم باشد. فاصله ایدئال میان خطوط 3 متر است. در یک استخر شلوغ اغلب لازم است در یک مسیر به طور مشترک با دیگری شنا کنید، بنابراین وجود فضای کافی مهم است.

آموز‌ش‌های خود را به روز کنید: حتی اگر قبلا می‌دانید که چگونه شنا کنید، شرکت در یک کلاس بهبود شنا می‌تواند به شما کمک کند به نحوی کارآمدتر و سریع‌تر شنا کنید. اگر علاقه‌ به کلاس رفتن ندارید،‌از یک غریق نجات بخواهید شنا کردن شما را ببیند و توصیه‌هایی برای بهبود شنای‌تان به شما ارائه کند

مطلب از ملیکا حاجی حسنی :

چند مطلب در مورد شنا :سر خود را در وصعیت خثنی نگاه دارید برای شنا کردن با بالاترین سرعت در تمام طول شنای خود سعی کنید سرتان را در وصعیت خنثی نگه دارید داشتن سر در این وصعیت به شما کمک می کند تا رگ dragرا کاهش دهید و موثر و کارا شنا کنید اگر سر شما در مرکز قرار نگیرد شما به یک سمت منحرف میشوید وصعیت اشتباه ممکن است این احساس را تداعی کند با تشکر از شما خانم حسین زاده ی عزیز و همه ی دوستان

مطــلــب از تــنـدیـس کــوروشـــی :

کرال پشت نوعی شنا است که در آن بدن به شکل افقی به پشت به موازات سطح آب قرار می‌گیرد و سر تا گوش‌ها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربه می‌زنند.

کرال پشت را به سادگی می‌توان یاد گرفت. چون صورت همیشه خارج از آب قرار دارد و دم و بازدم به آسانی انجام پذیراست.

تاریخچه ویرایش

ابتدایی‌ترین نوع شنای کرال پشت درسال ۱۷۹۴ توسط شخصی به نام برناردی چنین تعریف شد: بدن به شکل افقی به پشت به موازات سطح آب قرار می‌گیرد و سر تا گوش‌ها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربه می‌زنند.

فنون و مهارت‌ها ویرایش

مراحل استارت ویرایش

در زمان استارت کرال پشت شناگر، پشت به مسیر شنا در داخل آب می‌ایستد. در این هنگام قسمتی از بالا تنهٔ او از آب خارج خواهد بود سپس شناگر با دو دست میله‌ای را که در زیر سکوی استارت به این منظور بسته شده‌است می‌گیرد (برای تمرین استارت کرال پشت می‌توان از موج گیر استفاده کرد) در این هنگام شناگر هر دو پای خود را به طرف بالاتنه کشیده و کف هر دو پا را در حدود ۳۰ سانتی متر زیر سطح آب به دیوار استخر تکیه می‌دهد.

در این حالت حتی می‌تواند پاها تقریباً در کنار یکدیگر طوری قرار گرفته شود که هر یک از آنها از دیگری بالاتر است و شناگر بایستی مراقب باشد که در موقع استارت پاها لیز نخورد، زیرا بیشترین نیروی پرتاب بدن به فاصلهٔ دورتر توسط فشار وارده توسط پاها به دیوارهٔ استخر صورت می‌گیرد.

به محض شنیدن فرمان استارت شناگر سر را به طرف بالاو عقب پرتاب می‌نماید. توجه داشته باشید که بدن در هنگام استارت دارای قوس کمی خواهد بود.

در ضمن سر در مرحله اوج بدن در خارج از آب به عقب کشیده شده ودر زمان یکه به داخل آب هدایت می‌شود به طرف سینه کشیده می‌شود تااز به عمق کشیدن بیشتر از حد بدن در آب جلوگیری نماید. در این حالت دست‌ها فشاری مخالف به دستگیره آورده و به پایین و داخل نیرو وارد می‌سازند در این حالت عمل دم انجام می‌گیرد. این کار بایستی با انقباض عضلات شکم انجام شود. در مرحله بعد پاهای شناگر از دیواره جدا شده و در حالی که آخرین فشار وارده توسط بازشدن مفصل مچ پا به دیواره می‌آید دست‌ها به طرف سر در حرکت است.

درهمان حال که دست‌ها به طرف بالای سر می‌رود بدن شناگر در حال سقوط در آب می‌باشد شناگر در این حالت در فکر سرخوردن پس از غوطه ور شدن در آب است.

چنانچه شناگر پس از استارت بیش از اندازهٔ مطلوب در آب فرو رود ابتدا با زدن چند پای کرال پشت سعی می‌کند بدن را به سطح آب بکشد تا شرایط مناسب بدن نسبت به آب ایجاد شود و سپس شروع به زدن دست و پای کرال پشت می‌نماید.

مــطــلب از مـبــیـنـا احــمدونـد :

اثرات مفيدبدنى ورزش واترپلو

واترپلو ورزشی آبی و تیمی است. بنابراین از یک طرف باعث بروز آثار ورزش شنا می‌شود و از طرف دیگر اثر مفید ورزش‌های توپی را به همراه دارد. بازیکنان این رشته باید از قدرت و سرعت بالایی برخوردار باشند. در این ورزش تمام اعضای بدن مانند یک زنجیر عمل می‌کنند. یعنی ورزشکار باید از تمام عضلات خود کمک بگیرید تا بتواند نیروی لازم را به توپ وارد کند. اعضای مختلف بدن مثل دست‌ها، لگن و پاها باید بتوانند حرکات چرخشی خاصی را انجام دهند. بنابراین علاوه بر قدرت، انعطاف پذیری نیز در این ورزش لازم و ضروری است. بعضی از حرکات باعث می‌شوند سرعت توپ افزایش یابد مثل چرخش مناسب در ناحیه کمر و شانه و همچنین قدرت به عقب بردن بازوها و آرنج و توانایی خم کردن مچ دست. به دست آوردن مهارت در این زمینه‌ها نیاز به تمرین فراوان دارد. بازیکنان علاوه بر قدرت و انعطاف پذیری باید از تمرکز کافی و قدرت طراحی نقشه برای تمرکز بر حریف هم برخوردار باشند. بنابراین به طور خلاصه می توان گفت که ورزش واترپلو دارای اثرهای مفید زیر است: افزایش قدرت بدنی به خصوص در ناحیه عضلات ران، بازوها و مچ دست

شنای قورباغه گونه‌ای از ورزش شنا است. شنای قورباغه قدیمی‌ترین و رایج‌ترین گونه شنا است. دلیل این امر این است که در این نوع از شنا، شناگر قادر به تنفس راحت در حین شنا نیز هست. در استخرها گونه‌هایی از شنا که در آغاز به شناگران آموخته می‌شود معمولاً اول شنای کرال سینه و شنای قورباغه‌است.

شنای قورباغه یکی ازچهارنوع شنای اصلی است که مسابقات آن رسماً برگزار می‌شود و در عین حال این شنا علاقه‌مندان بسیاری دارد، زیرا احتیاج کمتری به صرف انرژی نسبت به شنای کرال سینه دارد. یادگیریش آسان است. این شنا برای مسافت‌های طولانی مناسب است، علاوه بر این، شنای قورباغه هم جهت شنا کردن در دریا وهم در موقع نجات غریق مفید است. کندترین نوع شنا بین چهارنوع شنای اصلی است.

این شنا در واقع به این شکل انجام می‌شود که بدن درحالتی افقی برروی آب قرار گرفته؛ هر دو دست، آب را از جلو گرفته و توسط کف و ساعد به طرف عقب و زیر شکم می‌کشند و از همان زیر آب، به جلو آمده کشیده می‌شوند و مجدداً عمل کشش آب توسط دستها انجام می‌گردد. پاها نیز توسط فشار و ضربه‌ای که به آب وارد می‌آورند آب را به عقب می‌رانند. بدین روش که هر ضربه توسط کف پا زده می‌شود و برای اینکار مفصل ضربه و فشار لازم به آب وارد می‌شود. این نوع شنا را بعضی از مربیان قورباغه تجارتی نام گذاشته‌اند.

شنای پروانه یکی از زیباترین و مشکل‌ترین انواع شنا است که در اکثر مسابقات معتبر جزو پر بیننده‌ترین انواع شناست. در حالی که دیگر انواع شنا توسط مبتدیان به راحتی انجام می‌شود، پروانه نیاز به تکنیک مناسب دارد تا صورت گیرد. بسیاری از نوآموزان پروانه را سخت‌ترین نوع شنا می‌دانند. در این نوع شنا حرکت پاها مانند حرکت دلفین در آب است و از کمر آغاز می‌شود دستها نیز بطور هم‌زمان و از طرفین به سمت جلو پرتاب می‌شود و و هم‌زمان با این عمل سر از آب بیرون امده و هواگیری انجام می‌شود.

تاريخچه شناي پروانه

این شنا درسال‌های ۱۹۳۰ از تحول شنای قورباغه سنتی بوجود آمد. در سال ۱۹۵۶این شنا به طور رسمی وارد مسابقات المپیک شد. اولین مرحله تحول شنای قورباغه ابداع مرحله خروج دست از آب بود که بطور چشمگیری سرعت شناگر را از طریق کاهش نیروهای مقاوم، بدون نقص قوانین شنای آن زمان، افزایش داد. بلافاصله پس از آن، شیوه پا زدن دلفین که ماهی با هوش دریاهاست ابداع شد، که درآن هر دو پا به جای حرکت در صفحه افقی در شنای قورباغه در صفحه عمودی و به طور همزمان حرکت می‌کردند که این روش، خود سهم زیادی در کسب سرعت بیشتر نسبت به شنای قورباغه داشت.

شنا و سلامت

شنا در وضعیت درازکش، به بازگشت خون وریدی به سمت قلب کمک کرده و آن را آسان می‌سازد. در این حالت دیگر لازم نیست برای برگشت خون از سیاهرگ به قلب بر نیروی جاذبهٔ زمین غلبه شود.

شنا ورزشی کامل است و مزایای بسیار زیادی برای بدن انسان دارد. نوزادان از زمانی که جنین بودند درون آب قرار داشتند.[۱] شنا روشی عالی در میان انواع و اقسام ورزش‌ها و تمرین‌های حرکتی است. این ورزش فرای توانایی‌ها و سن، روشی ایده‌آل برای فعال بودن و سالم بودن می‌باشد. شنای مستمر و منظم باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن نظیر امراض قلبی، دیابت نوع دوم و سکته می‌گردد. این ورزش همچنین باعث افزایش روحیه می‌گردد.[۲][۳] خواص شنا بدون کمترین تماس‌های فیزیکی و فرسایشی عاید بدن انسان می‌شود.[۴] برخی فیزیولوژیست‌ها بر این باور هستند که شنا انتخاب کارآمدی برای کسانی است که با محدویت‌های فیزیکی و بدنی خاص مواجه هستند. آنها می‌گویند شنا برای اشخاصی که تمرین‌های غیر از شنا، برایشان خسته‌کننده و همراه درد است، بهترین گزینه است. شنا ورزشی است که همه بدن را به تحرک وامی‌دارد.[۵][۶] شنا باعث می‌شود که فرد انرژی افزون تری برای انجام کارهای روزانه خود به دست آورد.[۷][۸] این تمرین ورزشی بدن انسان را انعطاف‌پذیرتر می‌کند.[۹][۱۰]

در تمرین شنا تمام اعضا بدن در حالت ورزش کردن هستند؛ قلب، ریه‌ها، عضلات و ... این فعالیت‌های بدنی در حالتی است که به مفاصل فشار بسیار کمی وارد می‌گردد. شنا برای سلامت عمومی و تناسب اندام تمرین بسیار خوبی است، با این توضیح که این تمرین برای کاهش وزن بهترین روش نمی‌باشد.[۱۱]

کاهش وزن، از بین بردن استرس، افزایش عزت نفس و خودباوری، کمک در بهتر شدن خلق و خوی و احساس بهتر، توانمند کردن عضلات و ماهیچه‌ها، بهبود خواب، کاهش فشار مفصلی در حین ورزش، عدم احساس گرمای حاصل از ورزش و دوری از تعرق، تقویت دستگاه گردش خون، جلوگیری از ابتلاء به بیماری دیابت نوع دوم و کاهش فشار خون و کلسترول خون از نتایج شنای مستمر می‌باشد.[۱۲]

به دلیل این که در شنا کردن اکثر عضلات بدن در فعالیت هستند، قلب و ریه‌ها به منظور اکسیژن رسانی به ماهیچه‌ها به فعالیت شدید می‌افتند این بدان معنا است که شنا تمرین بسیار عالی برای تقویت دستگاه گردش خون (قلب‌ها و عروق) است. شنا همچنین باعث تعادل در فشار خون می‌گردد.[۱۳]

شنا یکی از بهترین تمرین‌های ورزشی هوازی است که تمام بدن را به تحرک وادار می‌کند.[۱۴]

كالري سوزي

هر شخص با شنا کردن، کالری زیادی را که حدود حدود ۵۰۰ تا ۶۵۰ کالری در ساعت است، می‌سوزاند البته این بستگی دارد به این که با چه کیفیتی شنا کند و چه میزان شناور باشد به عبارتی هر چه چربی تان بیشتر باشد، بیشتر شناور می‌مانید و برای شنا کالری کمتری نیاز دارید. پژوهش اولیه بر روی شنا و مصرف کالری نشان داده است که شنا، بدون توجه به ضربه، حدود ۸۹٪ کالری سوزانده شده در طی دویدن و ۹۷٪ کالری سوزانده در طی دوچرخه سواری در یک دوره زمانی مشابه را می‌سوزاند. به بیان دیگر، شنا حدود ۱۱٪ کمتر از دویدن اما تنها ۳٪ کمتر از دوچرخه سواری می‌سوزاند. یک نکته با اهمیت در این اطلاعات این است که سوزاندن کالری به شدت ورزش وابستگی دارد و امکان آن کاملاً وجود دارد که در زمانی مشابه کالری‌های بیشتری را بسوزانید در صورتی که با شدت بیشتر شنا کنید.[۱۵] بهترین ورزش (بدون فشار بر مفاصل[۱۶]) برای کالری سوزاندن و افزایش سوخت و ساز بدن شنا کردن است.[۱۷]

شنا بدون شک یکی از بهترین ورزش‌ها برای انسان است. در شنا حدود ۵۰۰ کالری در هر ساعت می‌سوزد.[۱۸] اگر چند شناگر با وزن ثابت، یک مسافت شنا را مسابقه دهند، آن شناگری که نفر آخر می‌شود کالری بیشتری سوزانده است به عبارتی دیگر اگر تمرین شنای خود را در بازه زمانی طولانی‌تری انجام دهید، کالری بیشتری می‌سوزانید.[۱۹]

در شنا حتی پس از پایان تمرین و به منظور بازیابی، ترمیم و احیاء بافت‌های ماهیچه‌ای انرژی از طرف بدن صرف می‌شود و این انرژی منجر به سوزاندن کالری می‌گردد.[۲۰]

تناسب اندام

شنا در برنامه‌های تناسب اندام استفاده می‌شود.[۲۱] هر شخص با شنا می‌تواند به وزن مطلوب رسیده و آن را حفظ و کنترل کند. با یک تمرین اروبیک ۳۰ دقیقه‌ای یک یا چند روزه در هفته به شکلی پرتوان و نسبتاً شدید در استخر شنا، می‌توان به آن برنامه تمرینی کاهش وزن توصیه شده مطلوب دست یافت.[۲۲] شنا برای کسانی که اضافه وزن دارند و قصد دارند به وزن مناسب برسند، سودمند می‌باشد. چرا که این ورزش به دلیل هوازی بودن در سوختن کالری‌های اضافی که می‌تواند منجر به اضافه وزن شود تأثیر مطلوبی دارد.[۲۳][۲۴][۲۵] شناور ماندن روی آب دارای خواصی می‌باشد که از جمله آن کاهش وزن است.[۲۶][۲۷][۲۸] ورزش شنا جزء ورزش‌های مفید برای کاهش وزن است. این ورزش، فعالیت ایده‌آل برای سریع لاغر شدن است.[۲۹]

برای کاهش وزن با شنا می‌بایست به تغذیه و نیازهای بدن برای تولید انرژی توجه کنیم؛ بنابراین باید تغذیه‌ای متعادل و متنوع داشت تا بتوان وزن کم کرد و دردی نداشت. در استخرهای شنا کلاس‌هایی برای کسانی که می‌خواهند وزن کم کنند برگزار می‌شود. باید مکان و روشی که با آن راحت‌تر هستید پیدا کنید.[۳۰]

بسیاری از متخصصان به کودکانی که دچار اضافه وزن هستند توصیه می‌کنند که به استخر بروند. همچنین اطفالی که قادر به شنا کردن نیستند انجام فعالیت‌های بدنی در آب باعث کاهش وزن آن‌ها می‌شود.[۳۱]

طی یک پژوهش توسط انجمن قلب آمریکا؛ ۴ تا ۶ جلسه تمرین شنای ۳۰ تا ۶۰ دقیقه‌ای، باعث کاهش وزن، کاهش خطر سکته قلبی، دیابت و دیگر بیماری‌های قلبی می‌گردد. البته این برنامه در کنار یک رژیم غذایی متعادل و سالم، نتیجه بخش است.[۳۲]

یکی از معایب شنا که نباید نادیده گرفت، افزایش اشتها پس از تمرینات آبی است. بسیاری از مردم پس از شنا، به شکلی بی‌رویه خوراک‌شان زیاد می‌شود و کالری‌هایی را که در استخر سوزانده‌اند دوباره در بدنشان انبار می‌کنند.[۳۳] این افزایش اشتها با شنا کردن در آب‌های خنک و سرد که بیشتر در استخرهای روباز وجود دارد، افزایش پیدا می‌کند.[۳۴]